Die klant hoef je echt niet te bellen hoor…

“Die klant hoef je echt niet te bellen hoor. Dat heeft geen enkele zin, die doet toch nooit wat”. Zei Mark tegen zijn collega Peter. “Oh ok, dank je!”, gaf Peter dankbaar terug en streepte de naam van de betreffende klant van zijn
lijstje. “En die klant is een ongelooflijke chagrijn, die wil altijd voor een dubbeltje op de eerste rij. Die hoef je dus niet te bellen met dit aanbod”. Gaf Mark aan. Braaf streepte Peter ook deze klant van zijn lijstje. “En deze klant doet nooit iets in de zomer, dus dat is ook zonde van de moeite”, meldde Mark als laatste. Ook deze klant kreeg een rode streep van Peter.

Dit soort dingen hoor ik regelmatig als ik bij bedrijven salestrainingen geef. Om je collega te helpen geef je hem alvast wat informatie over klanten. Voor je het weet neemt jouw collega deze informatie aan voor waar en gaat deze klanten inderdaad niet bellen. Want je neemt natuurlijk aan dat jouw collega weet waar hij het over heeft. Maar is dat ook echt zo?

Dit verhaal over aannames hoorde ik tijdens een training:

Frank Jan was een nieuwe accountmanager bij het bedrijf. Hij werd ingewerkt door senior accountmanager Andries. Andries werkte al jaren voor het bedrijf en zou Frank Jan helpen om de klanten te leren kennen. In zijn enthousiasme had Frank Jan al direct een afspraak gemaakt met Zeger, de directeur van bedrijf x. Senior Andries gaf aan dat het echt een lastig gesprek zou worden. Want Zeger was een echte zeikerd. Legde op alle slakken zout en was eigenlijk alleen maar aan het klagen over de slechte service van Andries en collega’s. Frank Jan begon hem al een beetje te knijpen.

Aangekomen bij bedrijf x moest Frank Jan wachten bij de receptie. Het duurde even. Na een tijdje gewacht te hebben zag hij een man de grote trap in de hal af komen. Het gezicht van de man was vertrokken en met dat vertrokken gezicht liep hij op Frank Jan af. Frank Jan wist het zeker. Dit was Zeger de zeikerd, dat kon niet anders. De man gaf Frank Jan een hand en stelde zich voor. Dag, ik ben Zeger. Nu wist Frank Jan het zeker. Het hele plaatje dat Andries had geschetst van Zeger viel op zijn plek. Alles klopte. Zeger nam Frank Jan mee naar een vergaderruimte en ging met datzelfde vertrokken gezicht zitten. Frank Jan nam met knikkende knieën plaats tegenover Zeger. “Dag”, stotterde Frank Jan. “We hebben elkaar aan de telefoon gehad. Fijn dat u tijd voor me neemt”.

“Ja, kreunde Zeger. “Ik had eigenlijk thuis willen werken vandaag, want ik verrek van de rugpijn”, maar ik zag onze afspraak staan en vond het zo onbeleefd om onze eerste afspraak direct al af te zeggen, dat ik toch maar naar kantoor gekomen ben!”.

Het werd een fantastisch gesprek en Zeger bleek een hele leuke kerel te zijn, die ondanks zijn rugpijn heel onderhoudend was.

Pas op met het geven van allerlei meningen en neem niet alles gelijk aan

Voor je het weet neem je aan wat je collega zegt. En kijk je met die bril naar jouw klanten. Natuurlijk klopt het dan, wat je ziet. Ik ga je natuurlijk niet vertellen dat je niet meer naar je collega moet luisteren, maar ik wil je wel uitnodigen om zelf een mening te vormen. En als jij jouw collega informeert over klanten, houd het dan zoveel mogelijk bij de feiten en heb vertrouwen in jouw collega’s.

Herken je dit bij jouw bedrijf en zou je het liever anders zien? Bel me gerust voor een afspraak!

Deel gerust met je netwerk: