Wat jammer dat dit bedrijf in schaarste dacht!

Ongeveer een maand geleden heb ik de blog geschreven over Hostmanship, de kunst mensen het gevoel te geven dat ze welkom zijn. Deze week ‘mocht’ ik ervaren hoe het is, als mensen deze kunst niet verstaan. Wat een gemiste kans was dat. Wat jammer dat dit bedrijf in schaarste dacht!

Even een schets van de situatie als achtergrond informatie:

Maandag is een haastdag voor mij. Uit het werk direct naar huis om mijn jongste zoon naar hiphop te brengen. Terwijl hij danst, heb ik tijd om heel snel boodschappen te doen. Mijn dochter gaat vaak gezellig mee. Dat kwam nu extra goed uit, want de dag erop waren mijn zoon en dochter (ja, het is een tweeling) jarig en zouden ze gaan uitdelen op school. Na enig onderhandelen besloten we kant en klare cakejes te kopen die we thuis gingen versieren. Tijd om ze zelf te bakken was er niet meer. Ik was namelijk op zaterdagnacht thuisgekomen van een 3 daagse training in Londen. En de volgende dag zat al helemaal vol omdat we de verjaardag van alle drie onze kinderen hadden gevierd voor de familie, want ook onze oudste zoon is diezelfde week jarig. Na het dansen op maandag moet ik doorsjezen naar voetbal om mijn dochter af te leveren…pff volg je het nog?

In de COOP in Amstelveen vonden we na lang zoeken gelukkig alles wat we nodig hadden voor het uitdelen én het avondeten. Ze hebben daar prachtige zelfscan-kassa’s en met behulp van mijn dochter lukte het om alle boodschappen te scannen én in 3 tassen te krijgen.

Toen ik mijn portemonnee wilde pakken ging het mis…shoot, in gedachten zie hem op het aanrecht liggen…In paniek kijk ik een medewerker van de COOP aan. Ze ziet mijn blik en vraagt: “Gaat het allemaal goed mevrouw?”. “Nee!”, zeg ik. “Ik heb mijn portemonnee niet bij me en de kinderen gaan morgen uitdelen!”. Ze blijft angstvallig stil. “Kan ik bij jullie op rekening kopen?”, vraag ik hoopvol. “Nee!”, zegt ze en draait zich om en loopt zo weg…Ik kijk naar mijn 3 volle boodschappentassen en voel de paniek omslaan in woede. Ik mompel wat woorden die niet geschikt zijn om hier te herhalen, maar je hebt vast een idee…

Braaf als ik ben breng ik alle boodschappen weer terug naar de schappen waar ik ze uitgehaald had. In de tussentijd neemt mijn woede toe. Hier ga ik nooit meer heen!

Wat een gemiste kans was dat!

Als deze medewerker hiermee wél akkoord was gegaan, dan was ik de goedkoopste wandelende reclamezuil geweest die ze ooit gehad hadden! En ja, natuurlijk had ik betaald. Maar zelfs als zij dat risico genomen had dat ik niet zou betalen, dan was dat risico slechts ca. € 100,-. Think about it!

Ik zie deze manier van denken vaker. Dat is denken in schaarste. En als je denkt in schaarste zie je schaarste en krijg je dat ook. Ik zie nog voor me hoeveel mensen er in de supermarkt om mij heen stonden, mijn paniek zagen én haar reactie. Dit kost veel meer dan € 100,-… Als je denkt in overvloed, zie je overvloed en krijg je dat ook. Stel je maar eens voor dat deze medewerker ervoor zou kiezen om mij een rekening te geven en iedereen had dat gezien en gehoord….Kies maar! Ga jij voor schaarste-denken of voor overvloed-denken?

En nee, ik ga echt niet meer terug naar de COOP en vertel erover in mijn nieuwsbrief. Anders had ik er ook over verteld, maar was het een heel ander verhaal geworden! Wat een gemiste kans.

Ik ben benieuwd naar verhalen van jou over gemiste kansen of juist de kansen die je positief verbaasden. Laat je mij ze horen? Wie weet benoem ik ze in een nieuwsbrief!