De blunder van de week
Elke week vertel ik jou een mooi verhaal en hopelijk een wijze les, die je direct kunt inzetten in jouw praktijk. Dit betekent niet dat ik alles goed doe…verre van, zou ik willen zeggen. Ik deel graag mijn blunder van de week!
Bij de loodgieter lekt de kraan!
Vandaag wil ik de blunder van de week delen met je. Mijn blunder dus. Want bij de loodgieter lekt de kraan, bij de smid eten ze met houten lepels en de salestrainer doet zelf ook aannames. En wat voor aannames!
Afgelopen woensdag was het prachtig weer. Ik besloot een stuk te wandelen. Aangezien ik bij de Ouderkerkerplas woon, is dat een mooi gebied om een wandeling te maken. Dat dachten er meer…Het was behoorlijk druk rondom de plas: veel wandelaars, fietsers, ouders met kinderen, mensen met honden. Nou ja, een typische lentedag eigenlijk.
Dan heb je lef!
In de verte zag ik twee mensen, beiden met een blindenstok lopen. “Goh”, dacht ik nog, “Dan heb je lef!”. Toen ik dichterbij kwam sprak één van hen mij aan. Of ik wist of je dichter bij het water van de Ouderkerkerplas kon komen. “Jazeker”, gaf ik aan. “Dan moet je even verderop naar links. Ik wil wel even meelopen hoor, ik moet toch die kant op”. En met zijn drieën liepen we verder. Keurig op afstand natuurlijk. En lekker kletsend. Over de Ouderkerkerplas, over Amsterdam enz.
De één kwam uit Amsterdam Zuid-Oost, de ander uit Amsterdam West.
De blunder van de week
En daar is ie dan. De blunder van de week: “Waar hebben jullie de auto geparkeerd dan?”, vroeg ik. Ze staken beiden hun blindenstok omhoog en begonnen te lachen. “We zijn niet met de auto dit keer!”, gaven ze aan…
Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Twee slechtzienden…in een auto? …duhuh! We hebben er met zijn drieën om geschaterd! Hoe stom kan je zijn? “See no evil, hear no evil!” riep ik lachend (een oude film waar een blinde en een dove samen op avontuur gaan. En ja, dat is een hele oude film ja…).
We namen afscheid
Even later kwamen we aan bij de plek die ze zochten. We namen afscheid. Ik ben zelf naar huis gelopen en heb gierend het verhaal aan Bart verteld (mijn man). Wat een stomkop ben ik. Ik, die altijd zo prat gaat op ‘echt goed kijken en luisteren naar je gesprekspartner’… “Je moet door de ogen van jouw klant kijken!”. En dan aan twee slechtzienden vragen waar ze geparkeerd staan! Hahaha, wat onnozel van me!
Weer terug bij de Ouderkerkerplas
Een kleine twee uur later wilde mijn zoon gaan volleyballen. We waren weer terug bij de Ouderkerkplas. Ja, we wonen echt op 5 minuten loopafstand.
Zie ik daar weer die twee mensen lopen. “Mathieu!”, “Annelies!”, riep ik. Want ik kon me herinneren dat ze elkaar zo noemden tijdens onze wandeling. Ze hadden gelijk door dat ik het was. “Zijn jullie hier nu nog?”, riep ik. Ze vertelden dat ze heerlijk een flesje wijn hadden meegenomen en dat ze dat gezellig in het zonnetje hadden gedronken samen. “tja”, dacht ik, “als je toch niet hoeft te rijden, kan je het er maar beter van nemen!”. Maar nu waren ze op zoek naar een toilet. Want wat er ingaat, moet er ook weer uit.
Het kwam toch nog goed.
Helaas waren de toiletten rond de plas gesloten. Ik heb ze uitgenodigd om bij mij thuis het toilet te gebruiken.
“Nou”, gaf Mathieu aan, “Jij hebt onze ervaring met Ouderkerk wel heel positief gemaakt!”.
Gelukkig kwam het toch nog goed met mij…die salestrainer met aannames.
Ik wens je een zonnige week, al dan niet met blunders!
