Ben jij wel eens bang?

Veel ondernemers die ik spreek vinden verkoop, of onderdelen daarvan soms best eng. De onderdelen die spanning opleveren zijn bijvoorbeeld:

• Zit mijn klant wel op mij te wachten?
• Wat als ze niet tevreden zijn?
• Ben ik wel goed genoeg?
• Is mijn prijs niet te hoog?
• Bied ik wel aan wat er nodig is?
• Etc.

Spanning of angsten zijn onderdeel van het leven en dus ook van het ondernemerschap. Ik heb er zelf regelmatig last van. Als je mij kent, dan weet je waarschijnlijk wel dat ik de grootste schijterd ben die er rondloopt…Het is ongelooflijk hoeveel dingen ik spannend vind om te doen. Van het geven van presentaties tot het verkopen van nieuwe programma’s en soms ergens binnenkomen kan ook spanning opleveren. Veel klanten adviseer ik ‘ondanks de angst toch te handelen’. Dat doe ik zelf ook. Want ook al is het eng, je kan het gewoon doen. Het is natuurlijk fijn als je minder angst voelt, dat handelt nu eenmaal veel lekkerder! Angst gaat bij mij vaak ten koste van mijn plezier. Dit weekend ontdekte ik iets over angsten dat ik graag met je deel.

Over angst gesproken…
Afgelopen weekend was ik met het hele gezin 3 dagen naar Disneyland Parijs. Wat een feest! En wat een angsten! Bij mij begint het angstzweet als ik in de rij van een attractie sta. Hoe langer de rij, hoe meer de angst kan groeien. En het was dit weekend ook in Frankrijk herfstvakantie, dus gezellig lange rijen….Mijn angsten groeiden tot ongekende hoogten!

Zo ziet mijn angst eruit

Een geweldig attractie in het park is het Hollywood Tower Hotel. Ook wel bekend als het Terror Hotel… Toen ik in de rij stond van het Terror Hotel, voelde ik de angst groeien! Mijn kinderen (twee van 8 en één van 10 jaar) moesten wel een beetje lachen om mij. Ik lachte zenuwachtig mee. De rij schoof op. Ik voelde de angst toenemen. Mijn darmen begonnen te rommelen, zweethanden, hardop uitblazen…pfff en nog een keer…pfff. Herkenbare gedachten komen boven: Waarom wilde ik dit ook al weer? Waarom doe ik mezelf dit aan? Straks heb ik een aneurysma waar ik nog niets vanaf weet, of een hartafwijking of zo!

Dan is daar plotseling ‘the point of no return’. Ik ben aan de beurt en ik weet dat bij de volgende stap die ik zet, de deuren achter mij dichtgaan. De deuren waar aan de ene kant mijn grootste nachtmerrie realiteit wordt en aan de andere kant de zon vrolijk schijnt en iedereen lacht. Stap ik de drempel over of niet? Ja dus… pfff.

Ik stap in de attractie die een lift blijkt te zijn en doe mijn gordel om! Oh mijn god, ik kan niets betekenen voor mijn kinderen, want ik sta op het punt flauw te vallen! Wat ben ik een slechte moeder! Arme kinderen!

Ik doe mijn ogen dicht en ben alleen met mijn angst. Er volgt een filmpje dat ik niet meekrijg. Ik ben alleen nog maar met mijzelf bezig en zie niemand om mij heen. Ik houd mijn ogen stijf dicht. Plotseling maakt de lift een vrije val! En schiet omhoog voor een tweede keer. Ik heb hoogtevrees…! Ik wil dit niet! De deuren van de lift gaan open, precies op het hoogste punt en ik voel de koude wind in mijn gezicht. Ik doe heel even mijn ogen open en zie in een flits dat ik op 30 meter hoog moet zijn. De lift valt weer naar beneden en ik doe snel mijn ogen weer dicht. Mijn armspieren, mijn handen en schouders zijn verkrampt van het knijpen in een handvat, in de hoop dat ik mijzelf kan redden. Helaas…

Ineens is het voorbij. De deuren gaan open en iedereen maakt zijn gordel los. Ik sta op met trillende benen en kan alleen maar roepen: “Dit doe ik NOOIT meer!”

Ik sta weer in de rij van het Terror Hotel…Verdorie, ik zei nog zo, dat ik dit nooit meer zou doen! Maar ja, als het hele gezin gaat dan voelt het toch stom om niet mee te gaan. Stig, mijn jongste zoon van 8 jaar, zegt: “Ga maar naast mij zitten, ik help je wel! Je kan beter je ogen openhouden mama, dat is echt leuker. En als je het dan toch te eng vindt, doe je gewoon je ogen weer dicht!”. Het klinkt simpel. Ik besluit het te proberen. In de rij voel ik mijn angst weer groeien en op ‘the point of no return’ twijfel ik weer, maar ik zet toch door. Ik doe de gordel weer om en kijk naar Stig, die me bemoedigend toelacht. Wow, wat een prachtig kind is dat toch! Ik heb zweethanden, ik blaas hard uit pfff en weer rommelen mijn darmen. Maar ik pak het nu anders aan. Ik richt me op mijn omgeving. Ik geniet van mijn kinderen die heel opgewonden zijn. Ik doe mijn gordel om. Ik neem het besluit het allemaal echt mee te maken, ook al is het eng. Ik houd mijn ogen open in de attractie en zie het plezier van mijn kinderen! Ik lach heel hard naar Stig, die duidelijk in zijn nopjes is. Ik kan het zien. Het is weer heel eng, maar ik maak het mee. Ik ben nu onderdeel van het gezin en we lachen samen om de spanning. Wat een topattractie!

De andere attracties zijn ook heel eng, maar ik houd mijn ogen open en maak alles mee! Deze angsten herken ik ook buiten een attractiepark. Ik kom ze regelmatig tegen als ondernemer. Ja, echt, net zo erg. Bij het doen van nieuwe dingen, maar ook als ik ze al vaker heb gedaan. Ik ben een schijterd.

Maar deze schijterd heeft wel iets belangrijks geleerd:

1. Ook als het eng is kan je het gewoon doen.
2. Als je je richt op je omgeving, kan je veel meer ontspannen en genieten. Juist tijdens de angst. Samen is alles leuker, zelfs bang zijn.
3. Ook als het eng was, kan je het gewoon nog een keer doen. Het wordt in elk geval leuker!

Op donderdag 26 november a.s. organiseer ik samen met Janke Papa – ervaren marketeer en personal branding specialist een hele toffe dag, speciaal voor jou:

Zichtbaarheid verkoopt! 

Je leert op deze dag:

• Wat onderscheidt jou?
• Wie is jouw ideale klant?
• Wat is jouw aanbod?
• Waar en hoe bied je dat aan?
• Hoe verkoop je dat, ook als je dat eng vindt!

Dus noteer donderdag 26 november a.s. in je agenda en meld je aan.